تاثیر آموزش بالینی به روش مبتنی بر شواهد بر کیفیت مراقبت از بیماران و رضایت آنان

  اهداف: مراقبت مبتنی بر شواهد، فرآیندی است که طی آن پرستار می ‌تواند با استفاده از شواهد به‌دست‌آمده از تحقیقات موجود، مهارت بالینی خود و شرایط بیمار، تصمیمات بالینی مناسب را اتخاذ نماید. امروزه آموزش مبتنی بر شواهد نیز با هدف استفاده جدی، صریح و عقلانی از بهترین شواهد رایج به‌منظور تصمیم‌گیری، در آموزش رشته پرستاری مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه با هدف ارزیابی تاثیر آموزش بالینی به روش مبتنی بر شواهد، بر کیفیت مراقبت بالینی بیماران انجام شد.   روش‌ها: در این مطالعه نیمه‌تجربی که در سال 1389 در جامعه آماری دانشجویان رشته پرستاری انجام شد، 40 دانشجوی ترم هفتم رشته پرستاری با نمونه‌گیری مبتنی بر هدف وارد مطالعه شدند. دو گروه براساس مراقبت‌های معمول سنتی و دو گروه براساس مراقبت مبتنی بر شواهد به‌طور یکسان توسط یک مربی عضو هیات علمی تحت مداخله آموزشی قرار گرفتند و هر گروه یک هفته کارآموزی را گذراندند. داده‌ها پس از جمع‌آوری، با استفاده از نرم‌افزار SPSS 16 با آزمون‌های آماری مجذور کای، T مستقل و T زوجی تجزیه و تحلیل شد.   یافته‌ها: میانگین نمرات حیطه‌های مراقبت از بیماران در دانشجویان گروه مبتنی بر شواهد 0/6 ± 0/80 و در گروه سنتی 5/4 ± 67/73 بود. میانگین سطح آگاهی در گروه مبتنی بر شواهد قبل و بعد از مطالعه به‌ترتیب 47/15 ± 45/58 و 91/10 ± 8/71 و در گروه سنتی به‌ترتیب 8/15 ± 05/59 و 89/13 ± 8/67 بود.   نتیجه‌گیری: به‌کارگیری آموزش مبتنی بر شواهد در مراقبت‌های بالینی پرستاری نه‌تنها به اندازه آموزش سنتی موثر است، بلکه موجب ارتقای دانش، مهارت‌ها و مراقبت‌های با کیفیت بالا می‌شود.